4/10/15

Πώς να «διαβάζεις» τους ανθρώπους από την πρώτη στιγμή. Μάθε να αναγνωρίζεις τα σημάδια της διαίσθησης.....!!!!!!!!!!


Τα σημάδια της διαίσθησης 
Συνήθως, μόλις γνωρίζουμε κάποιον τον κρίνουμε ανάλογα με εκείνα που βλέπουμε πάνω του και ακούμε από εκείνον ή για εκείνον : την εμφάνισή του, τη συμπεριφορά του, την ομιλία του. Ενδεχομένως και τη μόρφωση ή το κοινωνικό του επίπεδο. 

Λένε ότι χρειαζόμαστε μερικά λεπτά για να αποφασίσουμε αν κατ’ αρχάς αυτό το άτομο μας αρέσει ή όχι. Από πίσω όμως από αυτά μας τα κριτήρια, συνήθως παίζουν και άλλα σημάδια: η αίσθηση πως, για λόγους που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε λογικά, αυτός ο άνθρωπος μας πάει ή μας ενοχλεί. 

Κάτι μας κάνει να θέλουμε να τον γνωρίσουμε καλύτερα ή να μη δώσουμε συνέχεια στη γνωριμία μας. Και μπορεί αργότερα αυτά τα πρώτα συμπεράσματα να ανατραπούν, όμως η αρχική αίσθηση είναι σίγουρα κάτι πολύ έντονο. Είναι όμως άραγε και ανεξήγητο; 

Στην πραγματικότητα, είτε πιστεύεις στη διαίσθησή σου είτε όχι, είναι η δική της φωνή που έχει μιλήσει. Άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο, όλοι έχουμε τη δυνατότητα να πιάνουμε τις δονήσεις που εκπέμπει κάποιος. 

Μπορεί να μην έχει σημασία πόσο συμπαθής ή αντιπαθητικός σου είναι με βάση τη λογική. Δεν βρίσκεις τον λόγο, ψάχνοντας με τα κλασικά σου κριτήρια, στο γιατί βρίσκεις ένα πρόσωπο που μόλις γνώρισες απωθητικό, χωρίς να φταίνε οι τρόποι ή το παρουσιαστικό του, και κάποιου άλλου την παρουσία την απολαμβάνεις από το πρώτο λεπτό. 

Και όλο αυτό είναι άσχετο από το οποιοδήποτε ερωτικό ενδιαφέρον που μπορεί να σου προκαλεί ή να μη σου προκαλεί κάποιος. Απλώς σου πάει ή δεν σου πάει. 

Αυτές οι πρώτες ενστικτώδεις ή καλύτερα διαισθητικές εκτιμήσεις, σπάνια πέφτουν έξω. Γι’ αυτό και συχνά λες εκ των υστέρων, όταν μια γνωριμία αποδεικνύεται «σκάρτη», ότι εσύ είχες καταλάβει από την πρώτη στιγμή ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. 

Για την ακρίβεια το είχες νιώσει, γιατί εδώ δεν υπεισέρχονται οι νοητικές διαδικασίες. Ή μπορεί πάλι να είχες ανάμεικτα συναισθήματα για κάποιον, καθώς η λογική και η διαίσθησή σου δεν συμφωνούσαν μεταξύ τους. 

Το είχες νιώσει με ένα τρόπο όχι μόνο ψυχικό αλλά και σωματικό, καθώς η διαίσθηση εκφράζεται και μέσα από κάποιες αισθήσεις πάνω στο σώμα.Αισθήσεις που μπορεί να φαίνονται ανεξήγητες, αλλά έχουν να κάνουν με την αλληλεπίδραση της ενέργειας αυτού του ατόμου με τη δική σου. Γι’ αυτό και το θέμα μεταξύ σας μπορεί συχνά να είναι καθαρά προσωπικό. 

Δεν σημαίνει ότι αυτός που από την πρώτη στιγμή δεν σου πάει, είναι ένας… κρυφός δολοφόνος. Μπορεί απλώς να μην ταιριάζει μαζί σου. Ή, σύμφωνα με τη θεωρία της μετενσάρκωσης, να είχατε προηγούμενα από άλλες ζωές που η ψυχή σου θυμάται ακόμα: ανοιχτούς λογαριασμούς ή μια παλιά σχέση αγάπης, όχι απαραίτητα ερωτικής. 

Το καλό είναι ότι υπάρχουν κριτήρια για να αναγνωρίζεις πάνω σου τις θετικές ή τις αρνητικές δονήσεις που σου δημιουργεί μια γνωριμία. Μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις στην πρώτη σας συνάντηση ή, αν ήδη γνωρίζεις αυτό το άτομο, στις περιπτώσεις που υπάρχει ανάμεσά σας κάποιο πρόβλημα ή ένταση. 

Μπορείς ακόμα και να τα χρησιμοποιήσεις, για να κρίνεις μια κατάσταση μαζί του. Για παράδειγμα, αν σου προτείνει να κάνετε μαζί κάτι, ακόμα και επαγγελματικής φύσης. Αν, εν τέλει, με κάποιο τρόπο υπεισέρχεται στη ζωή σου. 

Μάθε λοιπόν να ακούς και να αξιολογείς καλύτερα τη φωνή αυτή της διαίσθησής σου, που σπάνια ξεγελιέται, και να κλίνεις προς τους ανθρώπους που σε κάνουν να αισθάνεσαι πως μαζί τους σε δένει κάτι βαθύ, φωτεινό, γαλήνιο. Αφέσου να νιώσεις. 

Θετική αίσθηση για σχέσεις και καταστάσεις με άτομα 
Σε αυτή την περίπτωση μπορεί να νιώθεις κάποιο ή όλα από τα παρακάτω : 

Έχεις την αίσθηση της οικειότητας, σαν να γνώριζες αυτό το πρόσωπο από παλιά. 

Αναπνέεις ήρεμα, το στήθος και οι ώμοι σου είναι χαλαρωμένοι, όπως και η περιοχή της κοιλιάς σου. 

Η στάση που ενστικτωδώς παίρνει το σώμα σου είναι ανοιχτή και άνετη, δεν σταυρώνεις τα μπράτσα, δεν κάθεσαι σταυροπόδι και γέρνεις προς το μέρος του ατόμου σαν να σε μαγνητίζει. 

Αισθάνεσαι πως ανοίγεσαι ψυχολογικά και σε περιβάλλει μια αίσθηση ασφάλειας, γαλήνης, ζωντάνιας, ενεργητικότητας. 

Νιώθεις άνετα στο άγγιγμα αυτού του προσώπου, όπως με μια χειραψία, με μια χειρονομία ή σε ένα τυχαίο ακούμπηγμα. 

Αρνητική αίσθηση για σχέσεις ή καταστάσεις με άτομα 

Εδώ μπορεί να νιώσεις κάτι από τα παρακάτω : 

Το στομάχι σου σφίγγεται, ανακατεύεται σαν να μην μπορεί να «χωνέψει» αυτό το άτομο. 

Ασυναίσθητα απομακρύνεσαι από κοντά του και ιδίως αν σε αγγίξει προσπαθείς να αποφύγεις τη σωματική επαφή. 

Οι μυς στους ώμους σου σφίγγονται, αισθάνεσαι ένα πλάκωμα στο στήθος και η φωνή σου δεν βγαίνει αβίαστα. Μπορεί ακόμα να νιώθεις πονάκια σε διάφορα σημεία του σώματός σου. 

Αισθάνεσαι μια ανατριχίλα στον σβέρκο. 

Νιώθεις βάρος, κακοδιαθεσία, πίεση, εκνευρισμό ή εξάντληση, σαν να αποστραγγίζεται η ενέργειά σου. 

Με βάση αυτά τα κριτήρια μπορείς να αξιολογήσεις εκείνο που σου λέει το σώμα σου για κάποιο άτομο. Όσο περισσότερα από τα θετικά συμπτώματα βιώνεις, τόσο το καλύτερο για αυτή τη σχέση, ό,τι είδους και να είναι, φιλική, επαγγελματική, κοινωνική. 

Και, αντίστοιχα, όσο πιο πολύ η αίσθηση που έχεις ανταποκρίνεται στη δεύτερη περιγραφή, τόσο αυτό δείχνει ότι πρέπει να διατηρείς επιφυλάξεις για την εν λόγω κατάσταση. Και ενδεχομένως, να αποχωρήσεις άμεσα, αν αρχίζουν να επιβεβαιώνονται οι υποψίες σου. 

Ο αλάνθαστος οδηγός 
Η διαίσθησή σου θα σε οδηγήσει στις φιλικές, τις ερωτικές, ακόμα και τις επαγγελματικές σου σχέσεις. Να ξέρεις ωστόσο, ότι εκείνο που μπορεί να θολώσει την εικόνα είναι μια έντονη σεξουαλική έλξη. 

Γι’ αυτό, αν γνωρίσεις κάποιο άτομο που σε τραβάει έντονα με έναν καθαρά αισθησιακό τρόπο, δώσε λίγο χρόνο πριν καταλήξεις σε συμπεράσματα, ώστε να καταλαγιάσει η ερωτική αναστάτωση. Αν δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τη σεξουαλική επιθυμία από μια αίσθηση ανησυχίας που σου δημιουργεί, περίμενε και προσπάθησε να διατηρείς την εστίασή σου στις εσωτερικές σου αισθήσεις. 

Επίσης, να ξέρεις πως κι όταν οι άλλοι για κάποιο λόγο είναι νευρικοί, μπορεί να μας μεταδίδουν αυτή την εσωτερική τους αναστάτωση, έστω κι αν επιφανειακά την κρύβουν. Αλλά όσο εξασκείσαι εσύ στο να αφουγκράζεσαι την εσωτερική σου φωνή, τόσο πιο εύκολο θα είναι να διακρίνεις τα μηνύματα που σου στέλνει αποκλειστικά η διαίσθησή σου. 

Κι ακόμα να ξέρεις ότι αν κάποια αρνητική δική σου αίσθηση εξακολουθεί, ενώ η γνωριμία σας έχει προχωρήσει και παρόλο που το συγκεκριμένο άτομο λογικά σου φαίνεται εντάξει, καλό είναι να κρατήσεις μια επιφύλαξη για το τι μπορεί να αποκαλυφθεί ή να προκύψει αργότερα. 

Να ξέρεις επίσης ότι ιδιαίτερα σημαντική είναι η αίσθηση ότι αυτό το άτομο «κάπου το ξέρεις», έστω κι αν αποδεδειγμένα δεν έχετε ξανασυναντηθεί και ούτε ο άνθρωπος αυτός έχει κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, που σου θυμίζουν άλλα άτομα στη ζωή σου. 

Και πάλι βέβαια θα πρέπει να είσαι προσέχεις να το ξεχωρίζεις αυτό από την ερωτική έλξη, γιατί πάντα όταν ερωτευόμαστε νιώθουμε σαν να ξέραμε τον άλλο από πάντα. Η αίσθηση αυτή, το λεγόμενο déjà vu, μπορεί να έρχεται αμέσως ή στην πορεία μιας σχέσης. 

Μπορεί να αφορά άτομα με τα οποία συναναστρέφεσαι ελάχιστα ή έχεις καθημερινή επαφή. Όμως η αίσθηση του ότι ο άλλος είναι με κάποιο τρόπο οικείος σε σένα, σημαίνει ότι έρχεται να παίξει ένα σημαντικό ρόλο στη ζωή σου και η ψυχή σου το αναγνωρίζει αυτό. Ίσως προς το καλό, ίσως όχι, αλλά όλες οι σχέσεις μας, ανεξάρτητα από το ποιόν και την κατάληξή τους, μας βοηθούν να εξελιχθούμε. Και έτσι πρέπει να τις εκλαμβάνουμε. 

Είστε ενέργεια!Είστε πηγή δονήσεων!Δοκιμάστε το παρακάτω απλό πείραμα..


Απόσπασμα από το βιβλίο της Pam Grout “Ε² – Οι Σκέψεις Δημιουργούν την Πραγματικότητά μας – 9 Ενεργειακά Πειράματα που ο Καθένας μπορεί να κάνει” που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα

Αυτό που ανακάλυψε ο Αϊνστάιν και που εκφράζει η φημισμένη εξίσωση Ε = mc2 είναι ότι η μάζα και η ενέργεια βασικά είναι δύο μορφές του ίδιου πράγματος. Η ενέργεια είναι απελευθερωμένη ύλη, και η ύλη είναι ενέργεια που περιμένει να ελευθερωθεί.

Υπάρχει μία τεράστια ποσότητα ενέργειας -μία εξωφρενικά τεράστια ποσότητα ενέργειας- παγιδευμένη μέσα σε κάθε ζωντανό πλάσμα. Εσείς, θεωρώντας ότι είστε ένας άνθρωπος μέσου μεγέθους, περιέχετε μία ποσότητα από τζάουλ δυνητικής ενέργειας που δεν είναι μικρότερη από 7 επί 10 στην 18η δύναμη. Αυτό μπορεί να μη σας λέει πολλά πράγματα, αλλά για να πάρετε μία ιδέα της ποσότητας, αν είχατε τη σατανική ικανότητα να αυτοεκραγείτε, η συνολική ενέργεια που θα απελευθερωνόταν θα αντιστοιχούσε στην ενέργεια που εκλύουν 30 υπερμεγέθεις υδρογονοβόμβες.

Με άλλα λόγια, ο υλικός κόσμος δεν είναι τίποτε άλλο από πυκνά ενεργειακά πρότυπα. Οι επιστήμονες έβαλαν διάφορα υποατομικά σωματίδια σε έναν επιταχυντή σωματιδίων, τα έστειλαν να συγκρουστούν μεταξύ τους και τελικά ανακάλυψαν ότι τα σωματίδια δεν είναι σωματίδια. Είναι όλα καθαρή αδέσμευτη ενέργεια που δονείται τόσο γρήγορα ώστε είναι αδύνατον να τη μετρήσουμε και να την παρατηρήσουμε.Έτσι, όπως και αν φαίνονται τα πράγματα με γυμνό μάτι, στην πραγματικότητα είστε ενέργεια.

Εδώ που τα λέμε, τίποτα στον κόσμο δεν είναι πραγματικά συμπαγές. Ούτε εσείς ούτε αυτό το βιβλίο ούτε η καρέκλα στην οποία κάθεστε. Αν αναλύσουμε τον συμπαγή κόσμο στα πιο μικροσκοπικά συστατικά του, βρίσκουμε σωματίδια που χορεύουν και άδειο χώρο. Τα πράγματα φαίνονται συμπαγή επειδή η ενέργεια δονείται λίγο πιο αργά από την ταχύτητα του φωτός.

Αυτό είναι η ενέργεια – δονούμενα σωματίδια. Αυτό σημαίνει ότι εσείς, αυτό το βιβλίο και η καρέκλα, στην πραγματικότητα δονούνται.
Η ενέργεια είναι κάτι πολύ νεφελώδες. Δεν μπορείς να τη δεις, να την πιάσεις, να τη βγάλεις βόλτα. Μπορείς όμως να επηρεάσεις το πώς ρέει μέσα από εσένα (και αυτό είναι κάτι που κάνουμε καθημερινά). Και αφού είναι ο δομικός λίθος από τον οποίο σχηματίζονται τα πάντα στο σύμπαν, αυτό είναι πολύ σημαντικό.

Δοκιμάστε το ακόλουθο πείραμα, που το έμαθα από μία πρωτοπόρο στα ενεργειακά θέματα, την Ντόνα’Ιντεν.
Πλησιάστε τις παλάμες σας μεταξύ τους, σαν να ετοιμάζεστε να χειροκροτήσετε, αλλά σταματήστε δέκα εκατοστά πριν αγγίξουν τα χέρια σας.
Τώρα λυγιστέ τους καρπούς σας προς τα έξω, έτσι ώστε τα χέρια σας να σχηματίσουν ένα Χ. Οι καρποί πρέπει να είναι το κέντρο αυτού του Χ, παραμένοντας σε απόσταση 10 εκατοστών μεταξύ τους.

Στρέψτε την προσοχή σας στο χώρο ανάμεσα στους καρπούς σας. Επειδή οι καρποί περιέχουν αρκετά ενεργειακά κέντρα, οι ενέργειες θα συνδεθούν μεταξύ τους και θα νιώσετε μία αίσθηση στην περιοχή ανάμεσα τους.
Δοκιμάστε να πλησιάσετε τους καρπούς σας κατά 2-3 εκατοστά και μετά να τους απομακρύνετε πάλι.
Είδατε; Τι σας έλεγα; Είστε ενέργεια. Κάθε στιγμή διαπλάθετε και διαμορφώνετε αυτή την ενέργεια με τη συνειδητότητά σας. Το κάνετε αυτό με κάθε σκέψη, κάθε πρόθεση, κάθε πράξη. Το πώς νιώθετε, το τι σκέφτεστε, πιστεύετε και εκτιμάτε, το πώς ζείτε τη ζωή σας, επηρεάζει τον τρόπο που ρέει η ενέργεια από μέσα σας. Για να το θέσουμε με τον απλούστερο δυνατό τρόπο, επηρεάζει το πώς δονείστε.
Και το πώς δονείστε επηρεάζει το τι προσελκύετε από το εξισορροπητικό, αεικίνητο ενεργειακό πεδίο μέσα στο οποίο κολυμπάτε. Οτιδήποτε συμβαίνει να δονείται στην ίδια συχνότητα ή στο ίδιο μήκος κύματος με εσάς, το προσελκύετε από το πεδίο στον κόσμο σας.

Ας πούμε ότι νιώθετε ενθουσιασμό, χαρά και ευγνωμοσύνη. Αυτά τα συναισθήματα εκπέμπουν δονήσεις υψηλής συχνότητας που έλκουν ακόμη περισσότερα πράγματα που σας προκαλούν ενθουσιασμό, χαρά και ευγνωμοσύνη. Οτιδήποτε έχει την ίδια υψηλή συχνότητα θα περάσει στο ενεργειακό σας πεδίο. Όμως, αν νιώθετε φόβο και τύψεις, και είστε σίγουροι ότι πίσω από κάθε γωνία κρύβεται ένας τρομοκράτης, εκπέμπετε δονήσεις χαμηλής συχνότητας που θα προσελκύσουν άσχημα πράγματα στη ζωή σας.

Πάντα προσελκύουμε ό,τι ταιριάζει στις δονήσεις μας. Εμείς είμαστε η πηγή των δονήσεων και, επομένως, η πηγή ή το αίτιο της «μαγνητικής έλξης». Εμείς οι ίδιοι είμαστε οι μαγνήτες.
Λειτουργεί όπως και το διαπασών. Αν χτυπήσετε ένα διαπασών μέσα σε ένα δωμάτιο γεμάτο από άλλα διαπασών με διάφορες συχνότητες, μόνο όσα έχουν την ίδια συχνότητα με αυτό που χτυπήσατε θα αρχίσουν να δονούνται και αυτά. Το φαινόμενο παρα¬τηρείται ακόμη και σε μεγάλες αποστάσεις. Οι όμοιες δυνάμεις έλκονται: αυτός είναι ένας κλασικός κανόνας της φυσικής.
ΠΗΓΗ;

Μπορείς να δείς νοητά μια εικόνα; Οτιδήποτε. Αν ναι, τότε έχεις υπόφυση.

tw

Η Επίφυση, «Έδρα της Ψυχής»

 
Γράφει η Σοφία Βλάχου

Αυτό όμως που μας έχουν στερήσει κατά βάση, είναι η έκφραση της φαντασίας μας , η οποία αναπτύσσεται μόνο με την συνλειτουργία του συνειδητού με το υποσυνείδητο.

Ο χώρος μέσα στον οποίο προβάλλετε είναι ΄ο Θάλαμος.

Το μαγικό σημείο λοιπόν , αλλά και σημείο ανάπτυξης και έκφρασης της Φαντασίας, είτε μέσω του υπερφυσικού από την μια πλευρά με την επίδραση της Επίφυσης, είτε της υλικής πραγματικότητας από την άλλη μέσω της Υπόφυσης, βρίσκετε μέσα στον εγκέφαλό μας και λέγεται Θάλαμος.

 Στο κέντρο αυτό , βρίσκεται η Υπόφυση και η Επίφυση.

Ο Θάλαμος ακόμα , είναι το σημαντικό σημείο που μας δίνει την δυνατότητα του οραματισμού.

Εκεί όπως είπαμε λειτουργεί η Φαντασία που είναι η αιτία της δημιουργίας.

 Γιατί και ο Θεός την Φαντασία Του χρησιμοποίησε για να δημιουργήσει το κάθε τι , μέρος του οποίου είμαστε και εμείς.

Με άλλα λόγια είναι το καθοριστικό σημείο όπου δρά η Θέληση.

Ο Θάλαμος λοιπόν δημιουργεί μέσω των παλμικών δονήσεων από τον αισθητό κόσμο εικόνες , τις οποίες του τις μεταβιβάζει ο υποθάλαμος ο οποίος βρίσκεται στο οπτικό χίασμα μαζί με την υπόφυση.

Έχουμε δηλαδή κάτι σαν «αίθουσα προβολής», όχι μόνο των αισθητών, αλλά και εικόνων που προέρχονται από τις εσωτερικές μας σκέψεις , αλλά και από τον κόσμο των Ιδεών και του Πνεύματος, μέσω της επιτάχυνσης της παλμικής συχνότητας που προέρχεται από την Επίφυση.

Την δημιουργική φαντασία δηλαδή.

Έτσι η Υπόφυση, συνδέεται με το ρήμα «βλέπω», είτε με την όραση, είτε με την ηθελημένη φαντασία την κατόπιν σκέψεως και ανάλυσης, δηλαδή τον συνειδητό οραματισμό του νού .

Ενώ η Επίφυση , συνδέεται με το ρήμα «γνωρίζω», είτε με την διορατική σκέψη είτε με την διαίσθηση μέσω της ενοποίησης συνειδητού και υποσυνείδητου.

Τώρα μπορούμε να καταλάβουμε που βρίσκετε ή ικανότητα και ή δύναμη της πίστεως και των θαυμάτων.

Στο συνταίριασμα Επίφυσης- Υπόφυσης , και της φαντασίας μέ την προβολή εικόνων – σκέψεων στον Θάλαμο.

Ο νούς κάνει την σκέψη , η ψυχή την εμψυχώνει και η καθοριστική εικόνα πού δημιουργείται δονείται ως πληροφορία στο πεδίο της υλοποίησης.

Μέσω της δραστηριοποιήσεως αυτών εκπέμπονται ηλεκτρικές ώσεις στον χώρο.

Οι ηλεκτρικές αυτές ώσεις – εικόνες , με την συγκινησιακή διέγερση του ψυχικού παράγοντα, μαγνητίζουν τα στοιχεία εκείνα στο μορφογενετικό χώρο και δημιουργούν την πραγματικότητά μας.

Μια πραγματικότητα που θα έπρεπε να ήταν αυτή της ευτυχίας και της χαράς όπως του Χρυσού γένους και όχι της δυστυχίας και του πόνου όπως αυτού που ζούμε σήμερα.

Και ενώ οι Έλληνες διαθέτουν Επίφυση, που τους δίνεται η δυνατότητα πρόσβασης στην «Γνώση» , οι Άτλαντες έχοντας χάσει την επαφή με την Επίφυση δηλαδή έχει απενεργοποιηθεί, και ενεργούν μόνο μέσω τής «Υπόφυσης» που σημαίνει ότι μόνο «βλέπουν».

Αυτή η διαφορά είναι πολύ σημαντική γιατί μας λέει πώς η μόνη δυνατότητά τους είναι η «αντιγραφή» και η επανάληψη μιας ουράνιας γνώσης, με τεχνητό τρόπο και κάτω από τους νόμους της φύσης, χωρίς πρόσβαση στην ίδια την ουράνια αυτή δύναμη που έχει και άμεση σύνδεση με την ψυχή.

Έτσι η Επίφυση ,που όπως αναφέραμε συνδέεται με την παρεγκεφαλίτιδα, τον εσωτερικό μας εαυτό, δηλαδή το υποσυνείδητο, και εφόσον η παρεγκεφαλίτιδα συνδέεται με την ψυχή, κατά τον ίδιο λόγο και η επίφυση έχει και την επωνυμία «Έδρα της Ψυχής» .

Η σημαντικότητα μάλιστα αυτού του εγκεφαλικού αδένα , της Επίφυσης, φθάνει μέχρι του σημείου τού να μας δίνετε η δυνατότητα του ελέγχου της επέκτασης των τελομερών των κυττάρων μας, ώστε να αποκτήσουμε μακροζωία ή ακόμα και αθανασία.

Μην σας φαίνεται καθόλου περίεργο.

Σύμφωνα με έρευνες που γίνονται σε επιστημονικό επίπεδο, στις άκρες των κυττάρων βρίσκονται τα στοιχεία εκείνα που ονομάζονται τελομερή και προστατεύουν το κύτταρο κατά την διαίρεσή του.

Με το πέρασμα του χρόνου όμως εκφυλίζονται και έτσι παύει η διαίρεση και έρχεται το τέλος.

Το 1961 ο Leonard Hayflick είχε ανακαλύψει πώς το γήρας προέρχεται όταν σταματήσει η διαίρεση των κυττάρων που έχει ένα όριο .

 Σήμερα γνωρίζουμε πώς το όριο αυτό είναι τα τελομερή.

Σε έρευνες που γίνονται , με την χρήση του ενζύμου τελομεράση επιδιώκεται η διεύρυνση του ορίου αυτών των άκρων.

Όμως είναι μόνο έτσι τα πράγματα;

Μήπως όλα αυτά ισχύουν μόνο για όσους δεν διαθέτουν Επίφυση;

 Μήπως μπορούμε από μόνοι μας να ελέγξουμε αυτές τις κυτταρικές άκρες;

Γιατί , η Επίφυση παράγει μια ορμόνη , έναν νευροδιαβιβαστή μέσω χημικών διαδικασιών συμμετοχής της Σερατονίνης , που λέγεται Μελατονίνη , η οποία είναι ένα είδος ελιξιρίου της ζωής, αφού από αυτήν εξαρτώνται πολλές ζωτικές λειτουργίες του οργανισμού μας, καθώς επίσης είναι η καλύτερη πηγή ικανότητας αντίδρασης του στις ασθένειες. Το ένζυμο ΗΙΟΜΤ (υδροξυ-ινδολο-Ο-μεθυλοτρανσφεράση) αποτελεί το κλειδί της παραγωγής της μελατονίνη και βρίσκεται μόνο στην επίφυση.

 Όμως, πέρα και από αυτό , υπάρχει μέσα σε όσους την έχουν, αλλά και συγχρόνως μαζί έχουν ενεργοποιήσει την Επίφυση, η ικανότητα μιας απλής εντολής προς όλα τα σημεία του σώματός μας για αναδόμηση και συντήρηση του οργανισμού μας, ώστε να παραμένουμε υγιείς και νέοι .

Και αυτό οφείλετε στην γνώση της μυστικής βιβλιοθήκης που εδρεύει στην παρεγκεφαλίτιδα.

Είναι κάτι σαν την κβαντική πληροφορία.

 Σαν το βιολογικό μας πρότυπο που είναι η ιδέα του εαυτού μας στον αιθερικό κόσμο και που μέσω της θελήσεως προβάλουμε στον Θάλαμο και που κατ’ επέκταση ενεργεί πληροφοριακά στο σώμα .

‘Όμως για την εκροή αυτής της ουσίας, μέσα στον μορφικό χωροχρονικό μας είναι, θα πρέπει να έχουμε , όπως είπαμε πιο πάνω, Επίφυση.

Αν η Επίφυση είναι ο αδένας του εγκεφάλου του οποίου ένα από τα βασικά του χαρακτηριστικά είναι η παραγωγή Σερατονίνης που με την σειρά της παράγει την Μελατονίνη η οποία θεωρείται ο ρυθμιστής του σώματος , τότε τι μπορεί να σημαίνει το ότι στους ενήλικες αποτιτανώνεται ;

Ποιος αναλαμβάνει το ρόλο του ρυθμιστή;

Η Μελατονίνη βέβαια και πάλι, όμως με μια σημαντική διαφορά. Είναι αυτή που παράγετε από την Σερατονίνη άλλων ιστών του σώματος. Συγκεκριμένα , από την γαστρεντερική οδό.

Και η διαφορά της είναι ότι, η Μελατονίνη που προέρχεται από την Σερατονίνη που παράγετε στην Επίφυση , οφείλετε στην επίδραση που δημιουργεί το αμινοξέο Τριπτοφάνη. Αυτό δημιουργείται από την επιρροή επί της Επιφύσεως των φωτονίων.

Η ενεργοποιημένη Επίφυση

Αυτό που μας έχουν στερήσει κατά βάση, είναι η έκφραση της φαντασίας μας , η οποία αναπτύσσεται μόνο με την συνλειτουργία του συνειδητού με το υποσυνείδητο.
Ο χώρος μέσα στον οποίο προβάλλετε είναι ΄ο Θάλαμος.
Το μαγικό σημείο λοιπόν , αλλά και σημείο ανάπτυξης και έκφρασης της Φαντασίας, είτε μέσω του υπερφυσικού από την μια πλευρά με την επίδραση της Επίφυσης, είτε της υλικής πραγματικότητας από την άλλη μέσω της Υπόφυσης, βρίσκετε μέσα στον εγκέφαλό μας και λέγεται Θάλαμος.
Στο κέντρο αυτό , βρίσκεται η Υπόφυση και η Επίφυση.
Ο Θάλαμος ακόμα, είναι το σημαντικό σημείο που μας δίνει την δυνατότητα του οραματισμού.
Εκεί όπως είπαμε λειτουργεί η Φαντασία που είναι η αιτία της δημιουργίας.
Γιατί και ο Θεός την Φαντασία Του χρησιμοποίησε για να δημιουργήσει το κάθε τι , μέρος του οποίου είμαστε και εμείς.
Με άλλα λόγια είναι το καθοριστικό σημείο όπου δρά η Θέληση.
Ο Θάλαμος λοιπόν δημιουργεί μέσω των παλμικών δονήσεων από τον αισθητό κόσμο εικόνες , τις οποίες του τις μεταβιβάζει ο υποθάλαμος ο οποίος βρίσκεται στο οπτικό χίασμα μαζί με την υπόφυση.

Έχουμε δηλαδή κάτι σαν «αίθουσα προβολής», όχι μόνο των αισθητών, αλλά και εικόνων που προέρχονται από τις εσωτερικές μας σκέψεις , αλλά και από τον κόσμο των Ιδεών και του Πνεύματος, μέσω της επιτάχυνσης της παλμικής συχνότητας που προέρχεται από την Επίφυση.
Την δημιουργική φαντασία δηλαδή.
Έτσι η Υπόφυση, συνδέεται με το ρήμα «βλέπω», είτε με την όραση, είτε με την ηθελημένη φαντασία την κατόπιν σκέψεως και ανάλυσης, δηλαδή τον συνειδητό οραματισμό του νού .

Ενώ η Επίφυση , συνδέεται με το ρήμα «γνωρίζω», είτε με την διορατική σκέψη είτε με την διαίσθηση μέσω της ενοποίησης συνειδητού και υποσυνείδητου.
Τώρα μπορούμε να καταλάβουμε που βρίσκετε ή ικανότητα και ή δύναμη της πίστεως και των θαυμάτων.

Στο συνταίριασμα Επίφυσης- Υπόφυσης , και της φαντασίας μέ την προβολή εικόνων – σκέψεων στον Θάλαμο.
Ο νούς κάνει την σκέψη , η ψυχή την εμψυχώνει και η καθοριστική εικόνα πού δημιουργείται δονείται ως πληροφορία στο πεδίο της υλοποίησης.
Μέσω της δραστηριοποιήσεως αυτών εκπέμπονται ηλεκτρικές ώσεις στον χώρο.

Οι ηλεκτρικές αυτές ώσεις – εικόνες , με την συγκινησιακή διέγερση του ψυχικού παράγοντα, μαγνητίζουν τα στοιχεία εκείνα στο μορφογενετικό χώρο και δημιουργούν την πραγματικότητά μας.
Μια πραγματικότητα που θα έπρεπε να ήταν αυτή της ευτυχίας και της χαράς όπως του Χρυσού γένους και όχι της δυστυχίας και του πόνου όπως αυτού που ζούμε σήμερα.
Και ενώ οι Έλληνες διαθέτουν Επίφυση, που τους δίνεται η δυνατότητα πρόσβασης στην «Γνώση» , οι Άτλαντες έχοντας χάσει την επαφή με την Επίφυση δηλαδή έχει απενεργοποιηθεί, και ενεργούν μόνο μέσω τής «Υπόφυσης» που σημαίνει ότι μόνο «βλέπουν».

Αυτή η διαφορά είναι πολύ σημαντική γιατί μας λέει πώς η μόνη δυνατότητά τους είναι η «αντιγραφή» και η επανάληψη μιας ουράνιας γνώσης, με τεχνητό τρόπο και κάτω από τους νόμους της φύσης, χωρίς πρόσβαση στην ίδια την ουράνια αυτή δύναμη που έχει και άμεση σύνδεση με την ψυχή.
Έτσι η Επίφυση ,που όπως αναφέραμε συνδέεται με την παρεγκεφαλίτιδα, τον εσωτερικό μας εαυτό, δηλαδή το υποσυνείδητο, και εφόσον η παρεγκεφαλίτιδα συνδέεται με την ψυχή, κατά τον ίδιο λόγο και η επίφυση έχει και την επωνυμία «Έδρα της Ψυχής» .
Η σημαντικότητα μάλιστα αυτού του εγκεφαλικού αδένα , της Επίφυσης, φθάνει μέχρι του σημείου τού να μας δίνετε η δυνατότητα του ελέγχου της επέκτασης των τελομερών των κυττάρων μας, ώστε να αποκτήσουμε μακροζωία ή ακόμα και αθανασία. Σύμφωνα με έρευνες που γίνονται σε επιστημονικό επίπεδο, στις άκρες των κυττάρων βρίσκονται τα στοιχεία εκείνα που ονομάζονται τελομερή και προστατεύουν το κύτταρο κατά την διαίρεσή του.
Με το πέρασμα του χρόνου όμως εκφυλίζονται και έτσι παύει η διαίρεση και έρχεται το τέλος.
Το 1961 ο Leonard Hayflick είχε ανακαλύψει πώς το γήρας προέρχεται όταν σταματήσει η διαίρεση των κυττάρων που έχει ένα όριο .
Σήμερα γνωρίζουμε πώς το όριο αυτό είναι τα τελομερή.
Σε έρευνες που γίνονται , με την χρήση του ενζύμου τελομεράση επιδιώκεται η διεύρυνση του ορίου αυτών των άκρων.
Όμως είναι μόνο έτσι τα πράγματα;

Μήπως όλα αυτά ισχύουν μόνο για όσους δεν διαθέτουν Επίφυση;
Μήπως μπορούμε από μόνοι μας να ελέγξουμε αυτές τις κυτταρικές άκρες;
Γιατί , η Επίφυση παράγει μια ορμόνη , έναν νευροδιαβιβαστή μέσω χημικών διαδικασιών συμμετοχής της Σερατονίνης , που λέγεται Μελατονίνη , η οποία είναι ένα είδος ελιξιρίου της ζωής, αφού από αυτήν εξαρτώνται πολλές ζωτικές λειτουργίες του οργανισμού μας, καθώς επίσης είναι η καλύτερη πηγή ικανότητας αντίδρασης του στις ασθένειες. Το ένζυμο ΗΙΟΜΤ (υδροξυ-ινδολο-Ο-μεθυλοτρανσφεράση) αποτελεί το κλειδί της παραγωγής της μελατονίνη και βρίσκεται μόνο στην επίφυση.
Όμως, πέρα και από αυτό , υπάρχει μέσα σε όσους την έχουν, αλλά και συγχρόνως μαζί έχουν ενεργοποιήσει την Επίφυση, η ικανότητα μιας απλής εντολής προς όλα τα σημεία του σώματός μας για αναδόμηση και συντήρηση του οργανισμού μας, ώστε να παραμένουμε υγιείς και νέοι .
Και αυτό οφείλετε στην γνώση της μυστικής βιβλιοθήκης που εδρεύει στην παρεγκεφαλίτιδα.
Είναι κάτι σαν την κβαντική πληροφορία.
Σαν το βιολογικό μας πρότυπο που είναι η ιδέα του εαυτού μας στον αιθερικό κόσμο και που μέσω της θελήσεως προβάλουμε στον Θάλαμο και που κατ’ επέκταση ενεργεί πληροφοριακά στο σώμα .
‘Όμως για την εκροή αυτής της ουσίας, μέσα στον μορφικό χωροχρονικό μας είναι, θα πρέπει να έχουμε , όπως είπαμε πιο πάνω, Επίφυση.
Αν η Επίφυση είναι ο αδένας του εγκεφάλου του οποίου ένα από τα βασικά του χαρακτηριστικά είναι η παραγωγή Σερατονίνης που με την σειρά της παράγει την Μελατονίνη η οποία θεωρείται ο ρυθμιστής του σώματος , τότε τι μπορεί να σημαίνει το ότι στους ενήλικες αποτιτανώνεται ;

Ποιος αναλαμβάνει το ρόλο του ρυθμιστή;

Η Μελατονίνη βέβαια και πάλι, όμως με μια σημαντική διαφορά. Είναι αυτή που παράγετε από την Σερατονίνη άλλων ιστών του σώματος. Συγκεκριμένα , από την γαστρεντερική οδό.
Και η διαφορά της είναι ότι, η Μελατονίνη που προέρχεται από την Σερατονίνη που παράγετε στην Επίφυση , οφείλετε στην επίδραση που δημιουργεί το αμινοξέο Τριπτοφάνη. Αυτό δημιουργείται από την επιρροή επί της Επιφύσεως των φωτονίων.

Η ενεργοποιημένη Επίφυση

Η Μελατονίνη που παράγεται από την γαστρεντερική οδό, και η οποία αντικαθιστά τον ρόλο, τής από τήν Επίφυση προερχόμενης, είναι ότι η πρώτη εκφράζει το μεγαλύτερο ανθρώπινο δυναμικό του πλανήτη που έχει αποκοπεί από την θεϊκή του επαφή , ενώ η δεύτερη αφορά ένα μικρό μέρος ανθρώπων που έχουν σε ενεργοποιημένη κατάσταση , ή ενεργοποίησαν την Επίφυση , και διατηρούν την επαφή με την πρώτη αρχή μέσω της συνειδητοποίησης του εαυτού των.
Η ενεργοποιημένη Επίφυση δέχεται και λαμβάνει μηνύματα από τον κόσμο των Ιδεών.

Ο Θάλαμος του εγκεφάλου, είναι η πύλη μέσα από την οποία περνούν , οι εικόνες των μορφών , τα ακούσματα των ήχων, αλλά και οι ιδέες που μετουσιώνονται σε εικονικές μορφές με την φαντασία. Έτσι θα μπορούσαμε να πούμε πώς η φαντασία είναι το φάσμα των ιδεών πρίν υλοποιηθούν σε μορφές.
Η υλοποίηση γίνεται μέσω του ηλεκτρικού ενεργειακού πεδίου που δονείται στον κοσμικό χώρο από τα εγκεφαλικά κύματα.
Η δυνατότητα όμως του να πραγματοποιηθεί και στο υλικό επίπεδο η ιδέα- εικόνα του νού μας , χρειάζεται την συνδρομή της Θέλησης που είναι συνεργασία της Νοήσεως και της ενέργειας της ψυχής.
Η Θέληση, αυτή για την οποία γίνονται τόσες έρευνες για να μας την ελέγχουν και να μας την κατευθύνουν,
μεταφράζετε σε ψυχικό μαγνητισμό.

Έτσι , η ενέργεια του ηλεκτρισμού του εγκεφάλου μαζί με την μαγνητική ενέργεια της ψυχής , μεταφέρουν στο πεδίο της μορφοποίησης , μέσω της φαντασίας που εκδηλώνετε στον Θάλαμο , την πιστή εικόνα της θέλησης ηλεκτρομαγνητικά δονούμενη , και αυτή υλοποιείται.
Έτσι έχουμε τα θαύματα.

Ο κόσμος μεταμορφώνεται κατά έναν μαγικό τρόπο.

Παύει ο μαγνητισμός της ψυχής να ενισχύει της εικόνες των αρνητικών σκέψεων έλκοντας τα ανάλογα στοιχεία από τον χώρο που δομούν δαίμονες, και οι οποίοι τροφοδοτούνται από την ενέργεια μας και σαπίζουν το σώμα.
Αλλά , έλκοντας τα θετικά και τα ωραία , δημιουργείται ο Παράδεισος.
Την ίδια αρχή χρησιμοποιούσαν και ο Ασκληπιός και ο Ιπποκράτης στους ασθενείς τους.

Με πρώτο ιστορικά καταγεγραμμένο ιατρό τον Μελάμπους, ο οποίος αναφέρετε όχι τυχαία , ως ιατρός της ψυχής ,γιατί γνώριζε πολύ καλά ότι όλες οι ασθένειες έχουν την εκκίνηση τους από τον τρόπο που σκεπτόμαστε και εν συνεχεία την μετάδοση και έκφρασή τους στο σωματικό μέρος όπου και δεν είναι άλλο από την υλοποίηση των αρνητικά επιβαρημένων ενεργειακών δονήσεων.
Έτσι, με λουτρά και νηστεία για την εξωτερική και εσωτερική καθαριότητα του σώματος, επερχόταν ηρεμία των καρδιακών παλμών που έχουν σχέση με την κίνηση του αίματος και κατ’ επέκταση με την ψυχή, και μέσω των κατάλληλα επιλεγμένων θετικά ενεργοποιημένων περιοχών όπου ήταν τα ιατρικά τους κέντρα, θεράπευαν κάθε ασθένεια.
ΠΗΓΗ: Θεραπεία και εξέλιξη

Οι σκέψεις και όχι τα γονίδια καθορίζουν την υγεία

Οι σκέψεις και όχι τα γονίδια καθορίζουν την υγεία
Η βασική ιδέα του δρα Μπρους Λίπτον είναι ότι τα γονίδια αλλάζουν σε καθημερινή βάση σύμφωνα με το πώς σκεπτόμαστε. Πηγή: Supplied

Η δραστηριότητα των γονιδίων μπορεί να αλλάξει

Σύμφωνα με τον δρα Μπρους Λίπτον, η υγεία του σώματος επηρεάζεται από τις σκέψεις που κάνουμε καθημερινά και όχι από τα γονίδια.
ΑΝ, σύμφωνα με το καθιερωμένο μοντέλο, οι σκέψεις σου αντικατοπτρίζουν τη χημεία του σώματός σου και αν το νευρικό σου σύστημα διαβάζει και ερμηνεύει το περιβάλλον και μετά ελέγχει τη χημεία του αίματος, τότε μπορείς να αλλάξεις τη μοίρα των κυττάρων σου κυριολεκτικά, αλλάζοντας τη σκέψη σου.
Οι έρευνες του δρα Μπρους Λίπτον δείχνουν ότι αλλάζοντας την αντίληψή σου, το μυαλό σου μπορεί να αλλάξει τη δραστηριότητα των γονιδίων σου και να δημιουργήσει πάνω από 30.000 ποικιλίες προϊόντων από κάθε γονίδιο. Επειδή τα προγράμματα των γονιδίων βρίσκονται στον πυρήνα των κυττάρων, μπορεί κανείς να ξαναγράψει αυτά τα γενετικά προγράμματα αλλάζοντας την χημεία του αίματος.
Με απλά λόγια, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεπτόμαστε, αν θέλουμε να θεραπεύσουμε τον καρκίνο .
Ο ρόλος του μυαλού, λέει ο καθηγητής Λίπτον, «είναι να δημιουργεί έναν συνδετικό κρίκο ανάμεσα στις πεποιθήσεις μας και στην πραγματικότητα που βιώνουμε. Αυτό σημαίνει ότι το μυαλό σας θα προσαρμόσει τη βιολογία και τη συμπεριφορά του σώματος έτσι ώστε να ταιριάζει με τις πεποιθήσεις σας. Αν σας πουν ότι θα πεθάνετε σε έξι μήνες και το μυαλό σας το πιστέψει, το πιθανότερο είναι ότι θα πεθάνετε σε έξι μήνες. Αυτή η διαδικασία, που είναι το αποτέλεσμα μιας αρνητικής σκέψης, αποκαλείται “υποβολή nocebo”, και δρα αντίθετα από το placebo, όπου η θεραπεία γίνεται μέσω μιας θετικής σκέψης».
Placebo (πλασίμπο) είναι το εικονικό φάρμακο που σε θεραπεύει επειδή έχεις πειστεί ότι θα σου κάνει καλό.Σύμφωνα με τον καθηγητή Λίπτον, αυτή η δυναμική οδηγεί σε ένα σύστημα που έχει τρία σκέλη:
α) Το μέρος του εαυτού σας που δεν θέλει να πεθάνει (συνειδητός νους).

β) Το κομμάτι του εαυτού σας που επειδή “κουρδίστηκε” από τη γνωμάτευση του γιατρού πιστεύει ότι θα πεθάνει (υποσυνείδητος νους, στον οποίο καταγράφηκε η γνωμάτευση)

γ) Τις χημικές αντιδράσεις που παράγονται στο σώμα (μέσω της χημείας του εγκεφάλου), έτσι ώστε το σώμα να “συμμορφωθεί” με την πεποίθηση που έχει κυριαρχήσει, δηλαδή ότι θα πεθάνετε.
Στο πιο πάνω σύστημα βλέπουμε ότι οι χημικές αντιδράσεις του σώματος υπακούουν στα κελεύσματα του υποσυνείδητου νου. Το ερώτημα που προκύπτει είναι: Τι γίνεται με το μέρος του εαυτού που αρνείται να πεθάνει, τον συνειδητό νου; Δεν επηρεάζει καθόλου τη χημεία του σώματος;
Η απάντηση είναι «όχι». Αλλεπάλληλες έρευνες της νευροεπιστήμης έχουν δείξει ότι το υποσυνείδητο είναι πιο ισχυρό από τον συνειδητό νου και ελέγχει το 95% της ζωής μας.
Με τα λόγια του δρα Λίπτον, «στο υποσυνείδητο βρίσκονται οι βαθύτερες και πιο στέρεες πεποιθήσεις μας. Είναι αυτές οι πεποιθήσεις που ρίχνουν την καθοριστική ψήφο».
Σύμμορφη απειλή
Το υποσυνείδητο (ή υποσυνείδητος νους) είναι το πιο αρχέγονο κομμάτι του εαυτού μας και παίζει βασικό ρόλο στις αποφάσεις που παίρνουμε με τον συνειδητό νου. Σύμφωνα με τον Γιουνγκ, το υποσυνείδητο είναι η μητέρα του συνειδητού.
Το υποσυνείδητο είναι ένας χώρος με τη δική του αυτονομία, οργανωμένος με βάση τις αρχέγονες εικόνες που αποτελούν κοινή κληρονομιά της ανθρωπότητας, δηλαδή τα πρότυπα του συλλογικού ασυνείδητου. Επιπλέον εκεί καταγράφονται όλες οι απωθημένες οδυνηρές σκέψεις, συναισθήματα και παραστάσεις που για διάφορους λόγους δεν συγκεντρώνουν την προσοχή του συνειδητού, επηρεάζουν ωστόσο την ατομική δραστηριότητα του κάθε ανθρώπου.
Το υποσυνείδητο επομένως έχει μεγάλη δύναμη και εκεί καταγράφονται όλες οι πληροφορίες και οι παραστάσεις που έχουμε μέχρι την ηλικία των έξι ετών.
Μέχρι την ηλικία αυτή προγραμματίζεσαι, λέει ο καθηγητής Λίπτον. Ο συνειδητός νους, που λειτουργεί σαν φίλτρο, δεν έχει ακόμη αναπτυχθεί∙ δεν υπάρχει κριτική σκέψη, επομένως δεχόμαστε και καταγράφουμε, δίχως καμιά αντίσταση ή επεξεργασία, οτιδήποτε συμβαίνει στο περιβάλλον.
Αν για παράδειγμα κάποιο πρεσβύτερο μέλος της οικογένειάς μας παρουσιάσει ένα πρόβλημα υγείας (π.χ. διαβήτη, καρκίνο, Αλτσχάιμερ) αυτό καταγράφεται στο υποσυνείδητό μας, με αποτέλεσμα να πιστεύουμε ότι σε ανάλογη ηλικία θα εμφανίσουμε κι εμείς, λόγω κληρονομικότητας, παρόμοια ασθένεια.
Τέτοιες καταγραφές αποτελούν σύμμορφες απειλές και δρουν σαν ωρολογιακή βόμβα, απειλώντας να ανατινάξουν στον αέρα την υγεία του σώματος.Η κληρονομικότητα δεν ισχύει
Όπως εξηγεί ο δρ. Λίπτον, ανάλογα με το πώς είναι προγραμματισμένος ο υποσυνείδητος νους, θα αντιδράσουν τα γονίδια που ελέγχουν την υγεία του σώματος.
Όταν ήταν καθηγητής, ο δρ. Λίπτον δίδασκε στους φοιτητές του την κλασική θέση της βιολογίας, ότι δηλαδή οι παράγοντες που εξασφαλίζουν την κληρονομικότητα είναι τα χρωμοσώματα, αλλά προπάντων τα γονίδια.
Την εποχή εκείνη έκανε έρευνες πάνω στην ανάπτυξη των μυϊκών κυττάρων στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ. Σε ένα πείραμα κλωνοποίησης που έκανε, παρατήρησε πως όταν τα γονίδια εκτίθονταν σε διαφορετικό περιβάλλον, άλλαζαν συμπεριφορά και εκείνα που επρόκειτο να δημιουργήσουν μυς έδιναν οστά, εκείνα που επρόκειτο να δημιουργήσουν οστά έδιναν λιπώδη ιστό κ.ο.κ.
Συνειδητοποίησε τότε πως τα γονίδια δεν είναι προγραμματισμένα in vitro, αλλά in vivo και πιο συγκεκριμένα in vivo mutagenesis, αλληλεπιδρώντας με το περιβάλλον και αντλώντας πληροφορίες από αυτό.
Ανέπτυξε τότε τη θέση ότι δεν ελέγχουν τα γονίδια τα κύτταρα, μέσα στα οποία βρίσκονται, και κατ’ επέκταση την υγεία, αλλά το περιβάλλον και η αντίληψη που σχηματίζει ο νους.
«Όταν πιστεύεις ότι τα γονίδια κυβερνούν τα πάντα στη ζωή, τότε γίνεσαι θύμα τους. Γίνεσαι θύμα της κληρονομικότητάς σου», λέει ο δρ. Λίπτον και συνεχίζει:
Όταν πάρεις υγιή κύτταρα και τα βάλεις σε ένα άρρωστο περιβάλλον, τότε τα κύτταρα θα αρρωστήσουν. Για να τα θεραπεύσεις δεν τους χορηγείς φάρμακα, αλλά τα μεταφέρεις σε ένα υγιές περιβάλλον και τότε θεραπεύονται

Απόδραση από το κατεστημένο
Όταν ανακοίνωσε τα συμπεράσματα των ερευνών του στους συναδέλφους του καθηγητές, εκείνοι αρνήθηκαν να τα δεχτούν, λέγοντας πως ανατρέπουν την καθιερωμένη αντίληψη που επικρατεί στους χώρους της βιολογίας. Τότε ο δρ. Λίπτον παραιτήθηκε από τη θέση του και συνέχισε ως ανεξάρτητος επιστήμονας.
Ο δρ. Μπρους Λίπτον (Bruce Lipton) σπούδασε βιολογία στα Πανεπιστήμια του Λονγκ Άιλαντ (1966) και της Βιρτζίνια (1971). Το 1973 έγινε βοηθός καθηγητή στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν. Από το 1987 έως το 1992, συμμετείχε σε έρευνες στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνιας και στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Από το 1993 είναι επισκέπτης καθηγητής σε διάφορα πανεπιστήμια. Οι δημοσιεύσεις του αφορούν κυρίως την έρευνα για την ανάπτυξη των μυϊκών κυττάρων, ενώ είναι διεθνώς αναγνωρισμένος ως αυθεντία στον τομέα των βλαστοκυττάρων.
Από τα έργα του ξεχωρίζει το διεθνές best seller “Η βιολογία της πίστης” (The Biology of Belief), για το οποίο έλαβε το 2009 το Βραβείο Ειρήνης του GOI Peace Foundation. Στο βιβλίο αυτό πραγματεύεται την επίδραση που έχουν στο σώμα τα συναισθήματα της αγάπης και του φόβου.
ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΕΤΟΣ

Ο περίφημος Μύθος του Σπηλαίου από τον Πλάτωνα που σου «ανοίγει» το μυαλό

Ο μύθος αυτός διηγείται πως ένας μακρύς διάδρομος καταλήγει σε ένα σκοτεινό σπήλαιο, κάτω από τη γη, όπου βρίσκονται από την παιδική τ...